Beschuit met muisjes
Hadden we zondag de buren al op beschuit met muisjes getrakteerd, maandag ben ik de klassen rond gegaan met mijn kleine zelfgebakken beschuitjes. Dat werd erg gewaardeerd!
School
Ik ben er nu zelf een keer bij geweest dat de kinderen na de les hun spullen oppakten en zeiden; ”Thank you, mister ter Maat!” Dat is toch bijna niet te geloven!
Het is bijzonder prettig dat de kinderen zo beleefd zijn en is het ook nog welgemeend! Ze laten keer op keer blijken dat ze blij zijn met deze leraar! Er zijn noch steeds van die momenten dat we ons helemaal bevestigd voelen.
Sinco is momenteel bezig met Bijbelles: Islam en Christendom, Science: geologie, Natuurkunde:licht en lenzen, Wiskunde: alle soorten op alle niveaus, Multimedia: presentaties, de schoolkrant elke 2 weken (deze week is nr 12 uitgekomen!)
In een klas zijn ze gestart met "wetenschappelijke" onderzoekjes. Een groepje onderzoekt een zonneboiler voor lokaal gebruik, een ander de invloed van muziek op planten (we zijn benieuwd!), een andere groep kristallisatie en een groep dieeten en gezondheid. Hoofdzaak is dat ze de grote lijn van wetenschappelijk onderzoek en rapporteren proeven.
Hoog bezoek
Deze week heeft de “Prime Minister” een bezoek gebracht aan ons eiland West Nieuw Britain. Dat is vergelijkbaar met Prinsjesdag of zoiets. De bevolking uit de omgeving van Hoskins verheugde zich al een week van te voren en maakte zich klaar om er een mooie ceremonie van te maken. De scholen rondom kregen vrij, zodat ook de kinderen in de gelegenheid zouden zijn om het hoge bezoek te verwelkomen.
 .
 .
 .
 .
Links: Roelie op de foto met feestelijk uitgedoste vrouwen. Let op de vrouw die naast Roelie ook nog net even op de foto wil!
Rechts: Deze man heeft een hoofdtooi voor de eerste minister gemaakt.
 .
Enkele vrouwen in traditionele klederdracht.
Donderdag zou hij komen, maar woensdag kwamen eerst alle andere ministers aan op het kleine vliegveldje hier in Hoskins. Dat was minstens zo feestelijk! Er was een enorme tent opgesteld en groepen dansers en een zangkoor stonden klaar en drommen mensen stonden onder paraplu’s (dit keer tegen de zon) achter de hekken om een glimp op te vangen van het hele gebeuren.
Annette en ik en nog een paar mensen waren ook naar het vliegveld gegaan om het schouwspel gade te slaan.
Toen het vliegtuig met de hoogwaardigheidsbekleders geland was, werden de heren getooid en omhangen met traditionele plaatselijke versierselen. Daarna mochten ze in de tent plaatsnemen op plastik stoeltjes en werden er wat welkomstwoorden gesproken, alle ministers werden voorgesteld aan de geachte aanwezigen. Dat zal de elite van dit eiland wel geweest zijn.
De ministers feestelijk naar lokaal gebruik uitgedost in de feesttent.
Er werden door meisjes en dames met een wit hoofddoekje (net ouderwetse verpleegstertjes) versnaperingen uitgedeeld aan de hoge pieten. Drinken in plastik bekertjes, stukje ananas op met aluminiumfolie omhulde borden, enz. Ik stond op een plek van waaruit ik dit redelijk goed kon zien maar had geen fotocamera bij me. Het koor zong een lied en de dansers voerden traditionele dansen op, begeleid door getrommel op de Kundu (plaatselijke tam tam) en gezang. Helaas kon ik daar toen niet veel van zien.
Toen we het terrein verlieten zei ik tegen Annette dat er iets zo heel lekker rook, ik moest aan anijs denken. “Oh, zei ze, kom eens mee…”, we liepen juist langs een groepje vrouwen die aan de kant van de weg onder een bomenpartij zaten, blijkbaar uit te rusten van de dans. Ze hadden allerlei gedroogde grassoorten en die roken zo lekker kruidig. Annette vroeg of we even mochten ruiken. Prompt kwamen de vrouwen in actie en lieten ons allerlei soorten zien en ruiken en toen begon er één met een plukje achter Annette’s oor te doen, een ander nam een halm en bond die om haar hoofd. Toen was het hek van de dam want ze begonnen ook mij op te tuigen. Op het laatst waren ook wij getooid met de ECHTE PAPUA grasrokjes en een rokje van mooie bladeren!
We maakten wat dansbewegingen en toen was het helemaal feest, een gejoel en gelach ging op, de vrouwen klapten in hun handen, al dansend gingen Annette en ik naar de auto die intussen klaarstond met de rest van onze clan. Het was een vrolijke boel. Op school hebben we een dansje voor Sinco ten beste gegeven, want hij moest gewoon lesgeven en heeft alles gemist. De grasrokjes hangen nog hier aan de muur en ze ruiken nog steeds lekker!
Roelie en Annette terug van het feest in de klas.
De volgende dag zijn Annette en ik, ook weer met een paar anderen, dit keer heel vroeg al naar het vliegveldje gegaan om nog eens te kunnen genieten van de culturele expressie bij deze bijzondere gelegenheid. Op voorstel van Annette gingen we er al om 9 uur ’s morgens naar toe, zodat we de voorbereidingen van de dansers van dichterbij zouden kunnen zien. Dat was absoluut een hele belevenis voor mij om hier eens bij te zijn. De mannen en vrouwen van de dansgroep die deze dag zou optreden stonden al in vol ornaat prachtig uitgedost onder een boom te wachten op de dingen die komen zouden. Het bleek dat de moeder van één van onze wok meri’s, Flevia, ook van de partij was. Annette herkende haar en ze vond het leuk om samen met Annette op de foto te gaan.
Annette met de moeder van Flevia
Ze stelde ons ook voor aan haar zus, een tante dus van Flevia, en de schoonmoeder. Eén van de dansers met een versiering van grote kromme varkenstanden wilde wel heel graag op de foto! Echt stoer! Dit keer had ik wel een camera bij me.
En we hadden een echtpaar uit Amerika op bezoek, die wellicht in de nabije toekomst ons team komen versterken. Amy en Ryan. Ryan had ook een camera en is een zeer goede fotograaf en hij wist wat vrijheid te bepleiten zodat hij zelfs bij de landingsbaan mocht komen. Van hem hebben we dus ook wat unieke plaatjes mogen overnemen.
Aankomst van de minister-president! Alles in traditionele stijl!
 .
De minister president (met de krans) samen met onze gouverneur van West New Britan.
Let op het varken linksonder en de "troon" van bladeren en bloemen rechts
Een technische school uit een dorp hier verderop Mora Mora bracht op een grote vrachtwagen een enorm varken! Dat was waarschijnlijk een present voor de Prime Minister. Dat varken werd in een geimproviseerd hok geplaatst, dat hok werd zelfs versierd met bloemen en het varken werd bijna vertroeteld met voer en emmers water, tot de Minister bijna zou arriveren. Toen werd de enorm zware kooi met varken en al opgetild door een aantal sterke kerels en bij de ingang van de grote tent neergezet zodat de Minister na aankomst kon kennismaken met dit buitengewone welkomstgeschenk.
De dansgroep en het zangkoor begaven zich intussen ook naar de landingsbaan en ook een cordon van de politie.
 .
Toen de Minister was aangekomen werd hij prachtig versierd, o.a. met een enorme verentooi.
Het politiekorps gaf een demonstratie, het koor en de dansers gaven hun voorstelling en daarna mocht de eregast plaatsnemen in een versierde draagstoel en werd hij met veel tamtam (letterlijk!)en eerbetoon, gedragen en begeleid door muziek en dans naar de grote tent.
Daar werd hij verder verwelkomd en vertrok later met het hele gevolg belangrijke mensen naar de hoofdstad Kimbe, waar zij zouden logeren in. in de twee hotels, waar wij ook af en toe een hapje gaan eten. Uiteraard deze dagen voor publiek gesloten. Daar zijn besprekingen gehouden tot zaterdag, hopelijk zijn er zinvolle beslissingen genomen voor de goede ontwikkeling van de bevolking hier ter plaatse. Wat betere voorzieningen voor het ziekenhuis zou bv. geen luxe zijn. En zo zijn er nog heel wat dingen meer te noemen die verbeterd zouden kunnen worden in dit eigenlijk zo rijke land.
Weer een verjaardag
Vrijdag was de 40e verjaardag van onze zeer geliefde Beulah (spr. Bjoela). Jullie zullen haar inmiddels wel aardig kennen van onze foto’s en verhalen. Je kunt rustig stellen dat zij een markante persoonlijkheid is. Altijd vol ideeen, creatief en met een enorm organisatietalent. Woensdag op de vrouwenavond hebben we haar en ook nog twee andere vrouwen die hun verjaardag in februari hebben in het zonnetje gezet. We kregen allemaal een uitnodiging om vrijdagavond bij haar thuis te komen om haar geboortedag te herdenken. Nu moet je weten dat zij een tamelijk klein huis hebben dat aardig vol staat, maar dat hoeft geen probleem te zijn, desnoods (het was aardig vaak droog deze week) konden we nog uitwijken naar buiten. We zouden getrakteerd worden op ijs.
Maar een paar andere vrouwen hadden bedacht om er een verrassingsparty van te maken! Overigens is het normaal voor Amerikanen dat ze niet zelf hun feest organiseren, maar dat anderen dat doen. Nu weet ik niet of Beulah, die zelf Engelse van afkomst is, dat anders gewend is, maar we kregen zonder dat Beulah dat mocht weten een email met de uitnodiging om naar de Dorm (het internaat) te komen. Daar waren cakes gebakken en mooi versierd, slingers waren opgehangen, enz. Die middag was Beulah met haar gezin en wat jongelui naar het strand gegaan terwijl Annette was gevraagd of had aangeboden (?) om haar huis te versieren. Dat was dan ook gebeurd. En toen het ’s avonds zeven uur was , en iedereen in de Dorm samenkwam, zat Beulah met feesthoed op in haar eigen huis vergeefs te wachten. Haar man was uiteraard in het complot meegenomen, dus speelde het spel mee. De afspraak was dat er een bericht zou worden uitgezonden via de Intercom dat de verpleegster zou worden opgeroepen, waarna de man van Beulah werd gebeld, en gevraagd om naar de dorm te komen omdat één van hun kinderen een ongelukje had gehad. In de verwachting dat de bezorgd gemaakte moeder wel mee zou komen. Als ze dan binnen zouden komen moesten wij met z’n allen roepen: “Surprise!” Nu, zo is het ook gegaan, behalve dat Beulah een niet al te ongeruste indruk maakte, want ze kwam lachend achter haar man aan naar binnen. Maar wat wel zeker was, dat het een complete verrassing voor haar was, dat haar party daar werd gegeven en velen zich hadden ingezet om het tot een succes te maken. Ze was er confuus van. De foto’s laten zien dat het een groot succes was!
 .
Links: Wij Nederlanders zongen uiteraard het Nederlandse "Er is er een jarig!"
Rechts: Enkele dames met de jarige job in het midden
Gezellig in de dorm... Roelie rechts in beeld.
Zaterdag
Gisteren - zaterdag - gingen de highschoolleerlingen werken in de tuin van een van onze lokale medewerkers. Hij geeft samen met zijn vrouw bijbelcursus aan andere wokmeri's en leidt in Kasia een kerkje. Al met al had hij geen tijd meer voor zijn tuin en daarmee voor zijn eigen voedselvoorziening. De schoolkinderen kwamen toen met het idee (op voorstel van een ouder) om zijn tuin eens goed onkruidvrij te maken. Op onderstaande foto maken ze zich op zaterdagmorgen klaar voor vertrek.
Rechts in beeld Roelie die met wat anderen naar het strand ging lopen om even te zwemmen.
Sinco bleef thuis om de dienst voor zondag voor te bereiden.
Deze zondag
Vanmorgen mocht Sinco weer de dienst leiden, dat had hij weer mooi voorbereid. Van elk lied (lastig om nu de Engelese liederen te hanteren) had hij de achtergrond uitgezocht en toegelicht - onder welke omstandigheden was het gemaakt - zodat het meer zou betekenen. De liederen waren grotendeels afgestemd op de preek die door één van de andere broeders hier gehouden werd. De boodschap was uit Exodus en Hebreeën. De Israelieten keken in de woestijn mopperend terug naar de vleespotten van Eypte. Hoe vaak kijken wij niet terug naar zogenaamd betere tijden, vergetend de zegeningen in het heden op te merken en dankbaar te zijn. In moeilijkheden ons oog gericht houdend op Jezus, onze Leidsman!
Turn your eyes upon Jesus! Een prachtig lied!
Het leek de Pijler wel: aan het begin van de preek belden twee vrouwen in het publiek elkaar op en begonnen een gesprek. We dachten al: Wat zullen we nou hebben! Maar goed. Al snel bleek het zinvol... en maar klagen: de groente was hier zo duur en niet vers, je zit hier zo opgesloten op het terrein, het nieuwe Hoskins Hotel is ook niet veel zaaks enz. En maar klagen... het leek wel een gewoon dagelijks gesprek. Toen de preek over de klagende Israelieten ging, wist iedereen precies wat werd bedoeld!
Huis en tuin!
De bananenbomen achter ons huis hebben hun plicht gedaan. Flinke trossen bananen. En dat binnen een jaar. Je plant een scheutje en voor je het weet heb je een bananenboom. De tros op de foto hangen we straks buiten op om nog even na te rijpen. Bij het werk in de tuim kom je ook allerlei diertjes tegen. Hier een mooi duizendpootje die snel probeert weg te kruipen onder bladeren en in de grond. We kenden ze al van Indonesie. Die waren nog iets groter en konden gemeen bijten. Dat hebben we met deze maar niet uitgeprobeerd.
 .
Vanmiddag hebben we de bloemen in ons tuintje bewonderd. Wat een pracht!
 . .
 .
En deze pracht bedekt ons keukenraam (houdt de hete zon wat buiten)
Vanmiddag werd het na een mooie dag al om 4 uur donker. De laatste stuiptrekkingen van de intensieve regentijd. Een hevig onweer en nu regent het al weer een paar uur. Dat betekent dat ons internet is uitgevallen en het lastig is om dit dagboek weer op tijd "in de lucht" te krijgen. Bedankt voor het lezen ....
Blijf altijd vertrouwen op onze hemelse Vader, die in al onze behoeften rijk voorziet in Christus Jezus!
|
